„Dlatego musimy dalej marzyć, czytając i pisząc, bo to najskuteczniejszy znany nam sposób, w jaki możemy radzić sobie z naszą ulotną kondycją, w jaki możemy walczyć z pożerającym wszystko czasem i zmieniać niemożliwe w możliwe.”
„Elogio de la lectura y ficción” Mario Vargas Llosa, wykład noblowski, fragment w tłumaczeniu Tomasza Pindla
 |
| foto: archiwum własne |
Jest to arcyciekawa, obszerna opowieść o życiu jednego z najsławniejszych współczesnych pisarzy. Tomasz Pindel kreśli w swej książce portret człowieka nietuzinkowego – uzdolnionego twórcy literatury, ojca rodziny, błyskotliwego myśliciela, opiniotwórczego dziennikarza oraz uczciwego (sic!) polityka.
Autor dzieli biografię noblisty na siedem części, punktem wyjścia dla każdej z nich stają się kolejne powieści peruwiańskiego pisarza, takie jak „Miasto i psy”, „Rozmowa w Katedrze”, „Zielony dom”, „Ciotka Julia i skryba”, „Wojna końca świata”, „Jak ryba w wodzie”. Jest to zrozumiałe jako że dzieła Llosy są nierozerwalnie związane z jego egzystencją, a sam twórca wielokrotnie czerpał ze swego niezwykle interesującego życia i wplatał liczne wątki osobiste do swych powieści.
W książce Tomasza Pindla odnaleźć można szereg informacji dotyczących prywatnego życia Mario Vargasa Llosy – jego zamiłowanie do skandali i dające temu wyraz dwa małżeństwa, najpierw z ciotką Julią, a następnie z kuzynką Patricią (jeden z dziennikarzy nazwał go nawet Homo scandalosus), trudne relacje z ojcem, który porzucił rodzinę, a potem po latach powrócił, silną więź z klanem matki. Czytelnik może także prześledzić karierę polityczną Peruwiańczyka. Zdumiewające jest to, jak bliski był on zdobycia fotela prezydenta kraju i jak na tydzień przed wyborami sytuacja uległa diametralnej zmianie za sprawą Alberto Fujimoriego.
Dowiadujemy się, że poza talentem, oczywistym geniuszem, noblista wkładał zawsze ogromną ilość pracy w tworzenie powieści i esejów. Odbywał liczne podróże, czytał wiele książek, na temat miejsc, które pojawiały się później w jego dziełach. Ponadto narzucał sobie pewien reżim, wstawał i codziennie kilka godzin poświęcał na pisanie, wielokrotnie poprawiał zapisane wcześniej zdania. Tomasz Pindel ujawnia też jacy słynni literaci stanowili inspirację dla Mario Vargasa Llosy, byli to między innymi: Sartre, Dumas, Hugo, Falubert, Faulkner. Nie dziwi zatem fakt, że twórczość noblisty to ekscytujący mix przemocy, buntu, seksu i melodramatu oraz polityki.
Autor biografii opisuje zjawisko boomu literatury latynoamerykańskiej, którego Llosa wraz z Cortázarem i Márquezem, byli czołowymi przedstawicielami. To nie tylko ciekawe zjawisko wydawnicze i komercyjne, ale też okoliczność, która ułatwiła zabłyśnięcie wyżej wymienionym talentom, a zdumiewające jest to, że w owym czasie moda „latino” kreowała bardzo nieżyczliwe reakcje ze strony prasy. Trzymającym się blisko pisarzom latynoamerykańskim zarzucano wzajemną adorację, kolesiostwo, sztuczne kreowanie popytu na ich powieści.
Oczywiście pisząc o Llosie nie sposób pominąć słynnego już epizodu dotyczącego bójki z innym, równie poważanym noblistą i przyjacielem – Márquezem. Do dziś nie wiadomo, o co tak naprawdę chodziło, czy o romans Peruwiańczyka ze szwedzką stewardesą czy o zbyt bliskie relacje Kolumbijczyka z Patricią, czy może o różnice w poglądach politycznych (w tym sprawę Kuby), dość powiedzieć, że tego dnia wieloletnia przyjaźń i wzajemna fascynacja obu Panów zakończyła się bezpowrotnie. Pod wpływem kłótni Mario Vargas Llosa zakazał nawet wznowień swojej książki „García Márquez. Historia pewnego bogobójstwa”.
Oprócz faktów z życia pisarza i osób z jego otoczenia Tomasz Pindel znakomicie przedstawia tło historyczne dla opisywanych wydarzeń i powieści. Niezwykle interesujące są na przykład fragmenty dotyczące terrorystów ze „Świetlistego szlaku”. Całość składa się na fascynującą, napisaną przystępnym językiem lekturę, którą polecam każdemu.
Autor dzieli biografię noblisty na siedem części, punktem wyjścia dla każdej z nich stają się kolejne powieści peruwiańskiego pisarza, takie jak „Miasto i psy”, „Rozmowa w Katedrze”, „Zielony dom”, „Ciotka Julia i skryba”, „Wojna końca świata”, „Jak ryba w wodzie”. Jest to zrozumiałe jako że dzieła Llosy są nierozerwalnie związane z jego egzystencją, a sam twórca wielokrotnie czerpał ze swego niezwykle interesującego życia i wplatał liczne wątki osobiste do swych powieści.
W książce Tomasza Pindla odnaleźć można szereg informacji dotyczących prywatnego życia Mario Vargasa Llosy – jego zamiłowanie do skandali i dające temu wyraz dwa małżeństwa, najpierw z ciotką Julią, a następnie z kuzynką Patricią (jeden z dziennikarzy nazwał go nawet Homo scandalosus), trudne relacje z ojcem, który porzucił rodzinę, a potem po latach powrócił, silną więź z klanem matki. Czytelnik może także prześledzić karierę polityczną Peruwiańczyka. Zdumiewające jest to, jak bliski był on zdobycia fotela prezydenta kraju i jak na tydzień przed wyborami sytuacja uległa diametralnej zmianie za sprawą Alberto Fujimoriego.
Dowiadujemy się, że poza talentem, oczywistym geniuszem, noblista wkładał zawsze ogromną ilość pracy w tworzenie powieści i esejów. Odbywał liczne podróże, czytał wiele książek, na temat miejsc, które pojawiały się później w jego dziełach. Ponadto narzucał sobie pewien reżim, wstawał i codziennie kilka godzin poświęcał na pisanie, wielokrotnie poprawiał zapisane wcześniej zdania. Tomasz Pindel ujawnia też jacy słynni literaci stanowili inspirację dla Mario Vargasa Llosy, byli to między innymi: Sartre, Dumas, Hugo, Falubert, Faulkner. Nie dziwi zatem fakt, że twórczość noblisty to ekscytujący mix przemocy, buntu, seksu i melodramatu oraz polityki.
Autor biografii opisuje zjawisko boomu literatury latynoamerykańskiej, którego Llosa wraz z Cortázarem i Márquezem, byli czołowymi przedstawicielami. To nie tylko ciekawe zjawisko wydawnicze i komercyjne, ale też okoliczność, która ułatwiła zabłyśnięcie wyżej wymienionym talentom, a zdumiewające jest to, że w owym czasie moda „latino” kreowała bardzo nieżyczliwe reakcje ze strony prasy. Trzymającym się blisko pisarzom latynoamerykańskim zarzucano wzajemną adorację, kolesiostwo, sztuczne kreowanie popytu na ich powieści.
Oczywiście pisząc o Llosie nie sposób pominąć słynnego już epizodu dotyczącego bójki z innym, równie poważanym noblistą i przyjacielem – Márquezem. Do dziś nie wiadomo, o co tak naprawdę chodziło, czy o romans Peruwiańczyka ze szwedzką stewardesą czy o zbyt bliskie relacje Kolumbijczyka z Patricią, czy może o różnice w poglądach politycznych (w tym sprawę Kuby), dość powiedzieć, że tego dnia wieloletnia przyjaźń i wzajemna fascynacja obu Panów zakończyła się bezpowrotnie. Pod wpływem kłótni Mario Vargas Llosa zakazał nawet wznowień swojej książki „García Márquez. Historia pewnego bogobójstwa”.
Oprócz faktów z życia pisarza i osób z jego otoczenia Tomasz Pindel znakomicie przedstawia tło historyczne dla opisywanych wydarzeń i powieści. Niezwykle interesujące są na przykład fragmenty dotyczące terrorystów ze „Świetlistego szlaku”. Całość składa się na fascynującą, napisaną przystępnym językiem lekturę, którą polecam każdemu.
 |
| foto: archiwum własne |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz